knacken /czasownik: knackt, knackte, hat geknackt/ - skrzypieć, trzeszczeć, rozłupywać, rozgniatać, włamywać się

knacken - skrzypieć, trzeszczeć, rozłupywać, rozgniatać, włamywać W ZDANIU:
Wenn er aber beides besäße, dann müsste er ohnehin nichts mehr knacken. - Ale gdyby miał oba, nie musiałby już niczego łamać.