vorkommen /czasownik: kommt vor, kam vor, ist vorgekommen/ - zdarzać się, trafiać się, występować, wydawać się

vorkommen - zdarzać się, trafiać się, występować W ZDANIU:
Es soll nie wieder vorkommen.
To nie powinno się więcej powtórzyć.
So etwas ist noch nie mir vorgekommen.
Coś podobnego nigdy mi się jeszcze nie przytrafiło.
Sandstürme kommen im Frühling im Norden Chinas häufig vor, oft kommt der Sand aus der Wüste Gobi.
Wiosną w północnych Chinach często zdarzają się burze piaskowe, często z pustyni Gobi.
Lächerlich also kommt es mir vor, solange ich hierin noch unwissend bin, an andere Dinge zu denken.
Dlatego wydaje mi się śmieszne myślenie o innych rzeczach, dopóki nie mam o tym pojęcia.