unschuldig /przymiotnik/ - niewinny

unschuldig - niewinny W ZDANIU:
Er schwor bei Gott, unschuldig zu sein.
Przysięgał na Boga, że jest niewinny.
Da aber Pilatus sah, dass er nichts ausrichtete, sondern das Getümmel immer größer wurde, nahm er Wasser und wusch sich die Hände vor dem Volk und sprach: Ich bin unschuldig am Blut dieses Menschen; seht ihr zu!
Lecz Piłat widząc, że nic nie osiąga, a zamieszanie się wzmaga, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: „Nie jestem winny krwi tego człowieka. To wasza sprawa”.