unbesiegbar /przymiotnik/ - nie do pokonania, nie do zwyciężenia

unbesiegbar - nie do pokonania, zwyciężenia W CYTACIE:
Albert Camus: In den Tiefen des Winters erfuhr ich schließlich, dass in mir ein unbesiegbarer Sommer liegt.
W środku zimy w końcu dowiedziałem się, że kryje się we mnie niezwyciężone lato.

W ZDANIU:
Die Armeen der Römer schienen für viele Jahrzehnte für andere Völker unbesiegbar zu seien.
Przez wiele dziesięcioleci armie rzymskie wydawały się innym narodom niezwyciężone.