thronen /czasownik: thront, thronte, hat gethront/ - wznosić się, siedzieć na zaszczytnym miejscu

thronen - wznosić się, siedzieć W ZDANIU:
Oberhalb des Dorfes thront eine alte Burg.
Powyżej wioski góruje stary zamek.
Sie thronte - ähnlich Kaiser Franz Joseph - über mehrere Generationen und verkörperte eine letzte mentale Rückversicherung angesichts epochaler Veränderungen, sei es bei Wahlrechtsreformen, während des Krimkriegs oder angesichts der Industrialisierung und deren Folgen.
Panowała – podobnie jak cesarz Franciszek Józef – przez kilka pokoleń i stała się uosobieniem ostatniego spokoju ducha w obliczu epokowych zmian, czy to reform wyborczych, podczas wojny krymskiej, czy też w obliczu industrializacji i jej konsekwencji.