anrufen /czasownik: ruft an, rief an, hat angerufen/ - telefonować, dzwonić, wzywać, wołać, prosić, /prawn./ odwoływać się

anrufen - telefonować, dzwonić, wzywać, wołać, prosić W ZDANIU:
In Saratow schien es Halbstarke zu geben, Plakate beschäftigten sich mit diesem Problem, eine wie ein aufgeregtes Huhn dargestellte Frau rief, wo ist mein kleiner Knabe, ich habe überall angerufen, bei der Polizei, auf der Arbeitsstelle, im Club?
W Saratowie zdawało się być mnóstwo nastolatków; plakaty poruszały ten problem; kobieta przedstawiona jako zdenerwowany kurczak krzyczała: „Gdzie jest mój mały chłopiec? Dzwoniłam wszędzie: na policję, do pracy, do klubu”.
Darf ich anrufen?
Czy mogę zadzwonić?
Er ruft seine Mutter an.
On dzwoni do swojej mamy.
Er wird uns innerhalb von drei Tagen anrufen.
Zadzwoni do nas w ciągu trzech dni.
Falls die wieder anrufen, sag dass ich nicht da bin.
Jeżeli znowu zadzwonią to powiedz im, że mnie nie ma.
Frau Schmidt, rufen Sie bitte um 12 Uhr bei der Firma an!
Pani Schmidt, proszę zadzwonić do firmy o 12.
Hast du mich angerufen?
Dzwoniłeś/aś do mnie?
Ich habe keinen angerufen.
Nie dzwoniłem.
Ich rufe dich an, sobald ich Zeit habe.
Zadzwonię do ciebie, jak tylko będę miał czas.
Ich wollte dich anrufen, aber ich habe mein Handy vergessen.
Chciałem do ciebie zadzwonić, ale zapomniałem telefonu.
Jede Woche rufe ich meine Schwester an.
Co tydzień dzwonię do swojej siostry.
Ruf mich bitte an, wenn du zu Hause bist.
Zadzwon do mnie jak tylko będziesz w domu.
Sobald er in Warschau eingetroffen war, rief er mich gleich an.
Jak tylko przybył do Warszawy, zaraz zadzwonił do mnie.
Vergiß nicht, mich anzurufen.
Nie zapomnij zadzwonić do mnie.

Kiedy twoja córka jest na pierwszej randce i dzwoni z płaczem.